Geschreven door Henk Oosterwijk.
Datum: 4 februari 2007.

Beste mensen,

Jullie hebben een tijd niets van mij gehoord. Ik lig sinds 12 november in de Marina van Torrevieja aan de Spaanse oostkust. De Amerikaanse vrienden zijn twee maanden in de USA geweest en gedurende die tijd heb ik hun kat verzorgd en een beetje op hun boot gepast. Als dank heb ik van hen een standaardboek over alle zeeroutes in de wereld met de heersende winden en seizoenen waarin je ze enigszins veilig kunt bevaren of wanneer je er weg moet blijven. Een zeer nuttige gift. Verder ben ik helemaal opgegaan in de internationale groep van liveboards. Veel van hen geleerd over het leven aan boord, maar af en toe had ik ook goede tips voor hen. Het verschil is dat ik dit doe sinds november 2005 en zij vaak een jarenlange ervaring hebben. Daar staat tegenover dat zij een lang verblijf in de Marina achter de rug hebben met satellietschotel en veelal een auto, terwijl ik reis en het boordleven op zee en op ankerplaatsen beter ken. Velen zijn via de Franse kanalen hier gekomen en blijven hangen. Iets waar ik nog lang niet aan toe ben.

Tijdens mijn verblijf in de haven heb ik eigenlijk alles kunnen realiseren wat ik me had voorgenomen. Hier volgt een kleine opsomming. Een nieuwe plafondbekleding in de kajuit laten aanbrengen met teakhouten afwerking. Stalen constructie met twee supports voor de windgenerator laten maken en monteren, dus die staat weer. Doorzichtige dikplastic schotten met slot voor de kajuitingang laten maken zodat je overdag veel meer licht in de kajuit hebt. Nieuwe stuurautomaat met kompas in de kajuit en bediening in de kuip, los van de stuurstang op de helmstok gemonteerd, zodat hij bij massief water over de boot niet de geest geeft. Kleppen van de motor gesteld, koelvloeistof vervangen en warmtewisselaar gedemonteerd en schoongemaakt. Nieuwe zinkanode op de schroefas. Nieuwe Eberspacher dieselkachel met elektronica gemonteerd. En zo nog veel meer. Never a dull moment! O, en ik heb een kleine accordeon aangeschaft waar ik volgens sommigen al heel verdienstelijk de Parelvissers en Evita op kan spelen. Ik heb er zelf in ieder geval veel plezier mee en hij kostte nog geen 100 euro. Je blijft toch Nederlander bij al die aankopen. De shipschandlers kennen me hier als die Nederlander die zwaar onderhandelt voordat hij tot aankoop overgaat. Maar het zijn ook vrienden geworden en ondanks de korting die ze me inmiddels standaard geven weet ik zeker dat ze nog steeds aan me verdienen.

Vorige week kwam Carlien, mijn dochter, op bezoek voor drie dagen. Van haar en haar vriend Lambert kreeg ik een nieuwe regulator voor de windgenerator die intern bij stormachtige wind bij Cape Trafalgar bleek te zijn geëxplodeerd. Hij rammelde toen ik hem had gedemonteerd en dat is een veeg teken bij elektronica. Hoewel het weer tijdens haar bezoek wat slechter was hebben we ons met bordspelletjes en goede gesprekken prima vermaakt. En nu is het dan bijna zover. Ergens in de komende week vertrekken de Amerikanen en ik naar Marocco en Gibraltar. Eerst nog even naar het eiland op Mar Menor om paddenstoelen te oogsten en te eten. Ik hou jullie op de hoogte over hoe dat allemaal verloopt. Denk niet dat ik in die drie maanden niet heb gezeild. Eergisteren nog heb ik voor de kust gezeild en regelmatig ben ik uitgevaren om op volle zee te ontbijten.

Groeten,

Henk Oosterwijk
a/b Sogno d’Oro